Przejdź do zawartości

Stefano Rossini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefano Rossini
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1971
Viadana

Wzrost

181 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Fiore

Kariera juniorska
Lata Klub
Inter Mediolan
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1989 Parma 28 (0)
1989–1993 Inter Mediolan 17 (0)
1990 ACF Fiorentina (wyp.) 0 (0)
1990–1991 Parma (wyp.) 7 (0)
1991–1992 Udinese Calcio (wyp.) 31 (0)
1993–1994 Udinese Calcio 18 (0)
1994–1996 Piacenza 60 (0)
1996–1997 Atalanta BC 25 (0)
1997–1998 Lecce 25 (0)
1998–2001 Genoa CFC 77 (2)
2001–2002 Ternana 24 (1)
2002–2003 Genoa CFC 34 (0)
2003–2004 Como 27 (0)
2004–2006 Cremonese 35 (0)
2006–2007 Reggiana 18 (0)
2008 Pizzighettone 3 (0)
2008–2009 Fidenza 25 (0)
2009–2010 Oltrepo
2010–2011 LibertaSpes
2011– Fiore
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1988–1992  Włochy U-21 30 (2)
1992  Włochy olimpijska 5 (0)
W sumie: 35 (2)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Stefano Rossini (ur. 2 lutego 1971 w Viadanie) – włoski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Stefano Rossini rozpoczął w drugoligowej Parmie w 1987 roku. Dobra gra zaowocowała transferem do ówczesnego mistrz Włoch - Interu Mediolan. W barwach nerroazurrich zadebiutował 30 sierpnia 1989 w wygranym 2-0 spotkaniu Pucharu Włoch z Cosenzą. W pierwszym sezonie w Interze Rossini wystąpił w 14 meczach. Nie mogąc wywalczyć miejsca w składzie Interu został kolejno wypożyczany do Fiorentiny, Parmy i Udinese Calcio. W 1992 powrócił do Interu. Ostatni raz w barwach czarno-niebieskich wystąpił 4 kwietnia 1993 w wygranym 3-1 meczu ligowym z Sampdorią. W Interze rozegrał 20 spotkań (17 w lidze i 3 w Pucharze Włoch).

W 1993 powrócił do Udinese. Z Udinese spadł do Serie B i po sezonie odszedł do innego spadkowicza z Serie A - Piacenzy. W 1995 powrócił z Piacenzą do Serie A. W 1996 przeszedł do Atalanty BC. W październiku 1997 odszedł do Lecce, z którym w tym samym sezonie spadł do Serie B. W Lecce Rossini pożegnał się z Serie A, w której w latach 1989-1998 rozegrał 119 spotkań. Na początku 1998 odszedł na 3 lata do Genoi. Sezon 2001-02 spędził w drugoligowej Ternanie. W 2002 powrócił do Genoi. W kolejnym sezonie występował w drugoligowym Como. W 2004 został zawodnikiem trzecioligowego Cremonese, z którym rok później awansował do Serie B. Lata 2006-2008 spędził w czwartoligowych Reggianie i Pizzighettone. Od 2008 występuje w lokalnych klubach, obecnie w siódmioligowym Fiore.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1987/88 Parma F.C. Włochy  Serie B 3 0
1988/89 Parma F.C. Włochy  Serie B 25 0
1989/90 Inter Mediolan Włochy  Serie A 14 0
1990/91 ACF Fiorentina Włochy  Serie A 0 0
1990/91 Parma F.C. Włochy  Serie A 7 0
1991/92 Udinese Calcio Włochy  Serie B 31 0
1992/93 Inter Mediolan Włochy  Serie A 3 0
1993/94 Udinese Calcio Włochy  Serie A 18 0
1994/95 Piacenza Calcio Włochy  Serie B 32 0
1995/96 Piacenza Calcio Włochy  Serie A 28 0
1996/97 Atalanta BC Włochy  Serie A 22 0
1997/98 Atalanta BC Włochy  Serie A 3 0
1997/98 US Lecce Włochy  Serie A 24 0
1998/99 US Lecce Włochy  Serie B 1 0
1998/99 Genoa CFC Włochy  Serie B 25 1
1999/2000 Genoa CFC Włochy  Serie B 23 0
2000/01 Genoa CFC Włochy  Serie B 29 1
2001/02 Ternana Calcio Włochy  Serie B 24 1
2002/03 Genoa CFC Włochy  Serie B 34 0
2003/04 Calcio Como Włochy  Serie B 27 0
2004/05 US Cremonese Włochy  Serie C1 20 0
2005/06 US Cremonese Włochy  Serie B 16 0
2006/07 AC Reggiana 1919 Włochy  Serie C2 18 0
2007/08 AS Pizzighettone Włochy  Serie C2 3 0
2008/09 AC Fidenza 1922 Włochy  Eccellenza 25 0
2009/10 SBC Oltrepo Włochy  Serie D ? ?
2010/11 LibertaSpes Włochy  Promozione ? ?
2011/12 Fiore Włochy  Promozione ? ?

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Stefano Rossini w reprezentacji Włoch do lat 21. W 1992 wygrał z nią Mistrzostwa Europy U-21 po pokonaniu w finale Szwecji (Rossini wystąpił w obu meczach finałowych). W tym samym roku pojechał na Igrzyska Olimpijskie, na których Włochy odpadły w ćwierćfinale. Na turnieju w Hiszpanii wystąpił we wszystkich czterech meczach z USA, Polską, Kuwejtem i Hiszpanią.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]